Królewska klatka: wkrótce ogień ogarnie wszystko

Hejka!

Moje wrażenia po przeczytaniu trzeciej części serii Czerwona Królowa. 

Zapraszam.

Podczas zeszłych wakacji przeczytałam Czerwoną królową oraz Szklany miecz. Na trzecią część serii autorstwa Victorii Aveyard czekałam okrągły rok. Polska premiera miała miejsce w maju, jednak musiałam trochę poczekać zanim mogłam powrócić do świata Norty i jej mieszkańców z powodu nauki. Upragnioną książkę dostałam na urodziny. 

Mare Barrow jest więźniem Mavena. Musi tańczyć, jak on jej zagra. Jest pilnie strzeżona przez czwórkę Arvenów, którzy podobnie jak Cichy Kamień tłumią jej moc i pozbawiają błyskawicy.  Myśli o błędach popełnionych w przeszłości nie dają jej spokoju. Jest marionetką w rękach młodocianego króla i musi tańczyć tak, jak ten jej zagra. Maven jednak  powoli traci kontrolę nad krajem, najbliższymi współpracownikami oraz dziewczyną od błyskawic. Stara się wszelkimi sposobami odwrócić uwagę poddanych od problemów nękających królestwo. Tymczasem Szkarłatna Gwardia rośnie w siłę, zyskuje nowych sojuszników i szykuje się do wojny. Książę Cal stoi po stronie buntowników i jest gotowy uczynić wszystko, by uratować Mare. Wkrótce ogień ogarnie wszystko.

Zachwyciły mnie szczegółowe, plastyczne opisy, wywołujące gęsią skórkę. Początkowo akcja nie jest zbyt wartka, ale dzięki temu mamy możliwość bardziej zidentyfikować się z główną bohaterką, która w niewoli nie ma zbyt ciekawego życia, poznajemy też historię Norty.  Dziać zaczyna się mniej więcej gdy przekroczymy połowię książki. Dosyć późno, jednak warto było poczekać na niesamowite zwroty akcji.  W świecie intryg i pozorów nie wszyscy są tacy, na jakich się kreują.

Nowością jest narracja prowadzona z trzech perspektyw: Mare, Cameron oraz Evangeline. Cameron początkowo mnie irytowała, jednak później doceniłam jej punkt widzenia. Dziewczyna od błyskawic- już od pierwszej części się z nią utożsamiałam, przeżywałam wszystko razem z nią i się to nie zmieniło. Uwielbiam jej narrację. Evangeline Samos-  lepiej ją poznajemy, dowiadujemy się o motywach jej postępowania oraz czego się obawia. Ponadto zdobywamy odpowiedź na pytanie na czym/ na kim jej zależy (oprócz korony oczywiście). Pomysł z wprowadzeniem trzech perspektyw uważam za niezwykle przydatny i ubogacający książkę. 

Zabrakło mi jednak punktu widzenia Mavena. Prawdą jest, że dowiadujemy się części rzeczy z jego rozmów z Mare, ale jest ich zbyt mało. Chciałabym wniknąć do jego umysłu i zagłębić się w powodach podjęcia przez niego takich a nie innych decyzji, dowiedzieć co nim kierowało (oprócz Elary, która jak wiadomo nie jest już w stanie pociągać za sznurki). Wg mnie młodszy z braci Calore zakrawa na psychopatę.

Pod koniec chciałam szybko skończyć czytać, by poznać zakończenie, a jednocześnie pragnęłam zostać jak najdłużej w świecie Czerwonych, Nowych i Srebrnych. Po tym wszystkim, co było powiedziane wcześniej w książce, na co liczyłam zadaję sobie pytanie DLACZEGO? Dlaczego tak to się skończyło?

Zakończenie idealnie oddaje cytat z książki:

Podsumowując, Królewska klatka mi się podobała. Gdy akcja się rozkręciła, trzymała w napięciu i zaskakiwała kolejnymi wydarzeniami. Autorka poruszyła w swej książce aktualne problemy, jak na przykład rozłam wewnątrz kraju, uprzedzenia... Nie chcę więcej zdradzać, reszty dowiecie się czytając.  Na kolejną, czwartą część, znów będę musiała trochę poczekać, bowiem jej premiera ma się odbyć w 2018 roku. Tytuł jest jeszcze nieznany.

Tak prezentuje się zapowiedź Królewskiej klatki. Moim zdaniem jest to najlepszy z 3 zwiastunów książek z tej serii.

Moje ulubione cytaty:

Błędów nie da się wymazać, zapomnieć czy zignorować. Ale można nanieść poprawki w teraźniejszości.

*

Zabawne - kiedyś myślałam, że najbardziej obawiam się tego, iż zostanę sama. Teraz nigdy nie jestem sama, ale przerażenie mnie nie opuszcza.

*

 Potwory są najbardziej niebezpieczne gdy się boją.

*

 Przypominamy przetarte kable albo maszyny z usterkami, cały czas uczymy się panować nad sobą i swoimi umiejętnościami. Kto wie, co może z nas wyleźć?

 *

Czas nie zawsze leczy rany. Niekiedy jedynie je pogłębia.

***

Przeczytałyście Królewską klatkę?

Jakie książki lubicie czytać?