Różni czy tacy sami?

Hejka!

W jakich obszarach się różnimy, a w których różnice nie są istotne? 
Zapraszam.

Mówi się, że mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus, ale ile w tym prawdy? Czy naprawdę aż tak się różnimy?

Zacznijmy od tych obszarów, w których różnice są duże.

Motoryka

Mężczyźni są fizycznie więksi od kobiet, co przekłada się na większą sprawność motoryczną.  Dalej rzucają małymi obiektami, szybciej biegają, skaczą wyżej oraz dalej. Z tego powodu podczas wszelkich zawodów sportowych kobiety i mężczyźni klasyfikowani są oddzielnie.

Koordynacja wzrokowa-ruchowa

W tym obszarze prym wiodą kobiety. Jakie jest tego wyjaśnienie? Umiejętności  te były bardziej potrzebne zbieraczowi niż myśliwemu (kobiety zbierały jedzenie, a mężczyźni polowali na zwierzynę). Jeśli chodzi o zdolności przestrzenne, a konkretniej o przewidywanie rotacji obiektów w przestrzeni trójwymiarowej, to muszę zmartwić wszystkie panie, mężczyźni są w tym od nas lepsi. Różnice w tym zakresie są wrodzone- występują już u pięciomiesięcznych niemowląt.

Agresja

Tutaj potwierdzenie znajduje wiedza potoczna, to mężczyźni są bardziej agresywni. Różnica ta rośnie, gdy szkoda ma charakter fizyczny (np. uszkodzenie ciała/przedmiotu), agresja wyrządza dużą szkodę oraz jest w danej chwili dopuszczalna i godna pochwały (np. w obronie kogoś przed bandytami). Co ciekawe, zarówno kobiety jaki i mężczyźni wykazują więcej agresji w stosunku do własnej płci. Młodzi mężczyźni (15-29lat) częściej dopuszczają się przestępstw z elementami przemocy (wymuszenia, gwałty itd.). Jest to tak zwany syndrom młodego mężczyzny.  Winne temu są hormony oraz fakt, że agresja jest najprostszą metodą zdobywania dóbr materialnych. Płynie z tego następujący wniosek: im więcej młodych mężczyzn w populacji, tym większe ryzyko wojny. 

Poszukiwanie partnera

 Kobiety podczas poszukiwania partnera zwracają uwagę na status, zasoby materialne oraz cechy sprzyjające ich zdobyciu- ambicja, inteligencja, wykształcenie.  Mężczyźni z kolei nie pragną doświadczenia kobiety, tylko ich urody i młodości.  

Przejdźmy do różnic umiarkowanych.

Zdolności werbalne

Tutaj faktycznie kobiety mogą pochwalić się większymi zdolnościami. A jak ma się sprawa z przysłowiową gadatliwością płci pięknej? Nie jest to takie oczywiste. Wśród dzieci obserwuje się większą gadatliwość dziewczynek, natomiast wśród dorosłych ulega to odwróceniu.Wypowiedzi kobiet są liczniejsze, ale mężczyzn dłuższe--> stąd bierze się przewaga mężczyzn w poziomie gadatliwości. Wiele zależy też od tego, z kim się rozmawia. Kobiety mówią więcej, gdy rozmawiają ze znanymi osobami (przyjaciółki, rodzina, znajomi z dawnych lat). Z kolei mężczyźni bardziej udzielają się w rozmowie z nieznajomymi i co zaskakujące (przynajmniej dla mnie) z własnymi żonami.

Zwierzanie się

Sprawa jest oczywista- w tym obszarze wygrywają kobiety. Mają większą skłonność do zwierzania się, zwłaszcza innym przedstawicielkom własnej płci.

Komunikacja niewerbalna

Chyba nikogo nie zaskoczę, jeśli napiszę, że również w zakresie komunikacji niewerbalnej (uśmiech, kontakt wzrokowy, wyraz twarzy, gesty, postawa ciała itd.) to kobiety święcą tryumfy. Umieją one trafniej nadawać oraz odczytywać sygnały wysyłane przez inne osoby. Dzięki temu potrafią sterować przebiegiem interakcji społecznych.

Konformizm

Większy konformizm cechuje kobiety. Ich uległość jest dwa razy większa, gdy nacisk na nie wywiera mała grupa będąca z nimi w bezpośrednim kontakcie. Może to być grono przyjaciółek czy też rodzina. 

Udzielanie pomocy

Chciałoby się krzyknąć, że to kobiety mają większą skłonność do niesienia pomocy, przecież są empatyczne, czułe, wrażliwe na krzywdę innych. To prawda, są takie, ale w tym obszarze muszą ustąpić miejsca mężczyznom. Dla sprostowania należy dodać, że większość badań, podstawie których można wyciągnąć taki wniosek, dotyczyło pomocy osobie w wieloznacznej, publicznej sytuacji, np. nieznajomy leżący na ulicy. W takich sytuacjach normy społeczne nakazują podjęcie działania raczej mężczyznom (bohaterom  ratującym innych przed niebezpieczeństwem) Oczywiste jest, że większość pomocy, którą udzielamy kierujemy nie w stronę obcych, ale bliskich, głównie rodziny.

Skłonność do ryzyka

W skłonności do podejmowania ryzyka to płeć przeciwna wiedzie prym. Nie chodzi tu tylko o skrajne przypadki przestępstw (ryzyko schwytania i kary) czy zawodowego hazardu. W większości krajów ratownikami czy strażakami są właśnie mężczyźni.

* 


 Powyższe wnioski zostały wyciągnięte na podstawie metaanaliz oraz badań międzykulturowych. Dotyczą większości ludzi, ale jak wiadomo każdy jest inny i niekoniecznie wszystko w danym przypadku musi się sprawdzić.

To tyle na dziś, wkrótce pojawi się druga część. Nie chciałam zamieszczać w tym poście wszystkiego, bo byłby zdecydowanie zbyt długi.

Na podstawie: Bogdan Wojciszke Sprawczość i wspólnotowość. Podstawowe wymiary spostrzegania społecznego. rozdz. 4 Męskość-kobiecość- stereotypy a fakty

***

 Zaskoczyło Was coś?

W jakich jeszcze obszarach się różnimy?