Jak osiągnąć sukces?

Hejka!

Parę słów o sukcesie. Zapraszam.


 

Dróg prowadzących do osiągnięcia sukcesu jest wiele. Jedne są bardziej kręte i dłuższe, inne trochę krótsze i mniej wyboiste. Każdy musi wypracować własną strategię. Cennych wskazówek dostarcza społeczno-poznawcza teoria Alberta Bandury, którą inspirowałam się pisząc ten post.

 

Na początek, trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie:

Czym właściwie jest sukces?

O sukcesie możemy mówić wtedy, gdy uda nam się coś zrobić, osiągniemy zamierzony cel. Sukces to rodzaj umowy. Ktoś kiedyś musiał ustalić, że ten, kto zdobędzie pierwsze miejsce, jest zwycięzcą i tak się przyjęło. Równie dobrze, możemy umówić, się że ostatni na mecie jest mistrzem. Sukcesem jest to, co co ustalimy, że nim jest.

 

Co zrobić, by osiągnąć sukces?

By osiągnąć sukces nie wystarczy talent czy konkretne cechy osobowości. One mogą nam pomóc, ułatwić zadanie, ale nie zrobią za nas całej roboty. Musimy podjąć wysiłek, zainwestować czas na rozwój bądź wykształcenie pewnych umiejętności. Ważna jest determinacja, podnoszenie się po porażkach i dalsze dążenie co celu.

1. Obserwuj najlepszych i ucz się od nich.

Większość zachowań wyuczyliśmy się dzięki obserwacji innych osób. Stawiając czoła nowej sytuacji po raz pierwszy, nie za bardzo wiemy co robić. Gdy zaczynałam blogować na blogspocie nie miałam pojęcia o różnych przydatnych gadżetach i funkcjach (dalej nie wiem wszystkiego 😃). Przykładowo przez dłuższy czas nie miałam włączonego gadżetu obserwatorzy (na poprzedniej platformie nie było takiej opcji, więc nie byłam do tego przyzwyczajona). Odwiedzając Wasze blogi w końcu zwróciłam na to uwagę i wprowadziłam to u siebie. Podobnie ma się sprawa z zakładkami. Dzięki takim drobnym rzeczom blog staje się atrakcyjniejszy. 

Uczyć się możemy zarówno od postaci realnych i fikcyjnych, na własnych błędach, ale też na doświadczeniach innych osób. Jeśli wiemy, że dane zachowanie okazało się skuteczne, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że je powtórzymy. Oczywiście nie zawsze powtarzamy, np.  z filmów wiemy jak przeprowadzić napad na bank, ale tego nie robimy. Powstrzymują nas chociażby standardy moralne. 

Co jest niezbędne w procesie modelowania?

• po pierwsze trzeba zaobserwować wzorzec- większą uwagę zwracamy na to co atrakcyjne (podoba nam się), dziwne (oryginalne) lub nam znane (zachowanie bliskich osób),
• by zapamiętać zachowanie trzeba zrozumieć jego sens, o co w nim chodziło,
• ważna jest też zdolność do powtórzenia czynności- obserwując uczymy się głównie zachowań społecznych (np. dyskutowanie, ale nie jazda na wrotkach),
• ostatnim elementem, ale nie najmniej ważnym jest chęć powtórzenia zachowania, czyli motywacja; jeśli jej brak zachowanie będzie biernym wzorcem kognitywnym (wiemy jak coś zrobić, ale nie wprowadzamy tego w czyn) lub nie zostanie zapamiętane.

2. Uwierz, że dasz radę.

Jeśli nie wierzymy, że potrafimy dane zachowanie dobrze powtórzyć albo oceniamy je negatywnie, to nie będziemy skłonni go powtarzać, np. nie zgłosimy się do konkursu. Przekonanie o własnej skuteczności to wiara, że dam radę, stawię czoła nowej sytuacji. Nie jest ono równoznaczne z oczekiwaniem pozytywnych/ negatywnych rezultatów. Nie gwarantuje ono wyniku. Możemy wiedzieć, że potrafimy dobrze wytłumaczyć koleżance jakieś zagadnienie na egzamin (rozumiemy o co w nim chodzi, mamy umiejętność przekazania tej wiedzy), ale nie mamy pewności, czy ona to zrozumie, czy się tego nauczy.

Przekonanie o własnej skuteczności decyduje o:

• tym, czy w ogóle podejmiemy działanie,
• wysiłku, jaki w nie włożymy,
• uczuciach, które będą mu towarzyszyć,
• wytrwałości w dążeniu do celu,
• radzeniu sobie z przeciwnościami i niepowodzeniami,
• poziomie stresu jaki jesteśmy w stanie znieść.

Co ciekawe, poczucie własnej skuteczności wiąże się z mobilizacją układu immunologicznego (wiadomo to z badań nad terapią fobii przed wężami). Postępy w treningu wiązały się z rosnącym, przeświadczeniem o własnej skuteczności osób badanych, co miało odzwierciedlenie w rosnącym poziomie ciał odpornościowych limfocytów typu T (Wiendelfeld i in. 1990).

 Wniosek z tego taki, że zaangażowanie się w nową formę aktywności, którą cenimy( jest dla nas ważna) bądź próby oddziaływania przez psychikę na odporność organizmu mają moc uzdrawiającą.

3. Rozwijaj swoje kompetencje.

Można mieć poczucie własnej skuteczności, ale nie posiadać odpowiednich kompetencji. Wtedy pojawia się problem. Co z tego, że wierzę w siebie, gdy nie mam potrzebnych umiejętności?

4. Stawiaj realistyczne cele i przewiduj skutki swojego postępowania.

O stawianiu celów i o tym jak wytrwać w ich realizacji pisałam już w kontekście postanowień noworocznych, zerknijcie. Nie ma sensu rzucać się na głęboką wodę i brać na siebie zbyt wiele, bo wtedy nawet znaczny wysiłek i tak doprowadzi do porażki. Niepowodzenie osłabia naszą motywację i tracimy chęć do działania. Jesteśmy z siebie niezadowoleni, cierpi na tym nasza samoocena. Małymi krokami można osiągnąć więcej. 

Podejmując określone działanie musimy liczyć się z możliwością sukcesu, ale też porażki. Warto analizować ich przyczyny, patrzeć co się udało, a co nie, co można zmienić, poprawić by było lepiej.

*

Oczywiście to, co opisałam powyżej nie wyczerpuje tematu. Należy też pamiętać, że każdy jest inny i podąża własną drogą. Chcę, byście tego tekstu nie traktowali jako gotowej recepty na sukces (taka nie istnieje), ale raczej wskazówkę, inspirację.

Na podstawie: Piotr Oleś Wprowadzenie do psychologii osobowości, rozdz. 9 i własnych przemyśleń

***

Co jeszcze jest ważne, by osiągnąć sukces?