Strefa Kinomaniaczki: samotność, kradzież, zabójstwo

Hejka!

Zastanawiasz się, co obejrzeć w wolnej chwili? Zerknij!

 

Nieczęsto zdarza mi się tworzyć wpis 29 lutego, to chyba pierwszy raz, gdy piszę w ten dzień. Dziś przygotowałam propozycje filmów oraz jeden serial do obejrzenia w wolnej chwili. W tym zestawieniu mamy jedną świeżynkę oraz dwie starsze produkcje. Zaczynajmy!

 

Między słowami/ Lost in Translation (2003)

Podstarzały gwiazdor telewizyjny wyrusza do Tokio, by nakręcić reklamę whisky. Czuje się tam osamotniony. W tym samym hotelu zamieszkuje też młoda dziewczyna, która całymi dniami czeka aż jej mąż - fotograf wróci z pracy. Ścieżki tych dwojga krzyżują się i zaczyna się między nimi rodzić nić porozumienia.

 

Podczas seansu Między słowami miałam déjà vu - większość tych scen widziałam już w teledysku Shawna Mendesa do piosenki Lost in Japan, który został zainspirowany właśnie tym filmem. Uważam, że Shawn wyciągnął esencję z tej produkcji i fajnie ją ograł - krótko, prosto i na temat. Dzięki temu, że obejrzałam film, lepiej zrozumiałam kontekst wideo.  

Film porusza ważny temat, jakim jest samotność - w związku, w obcym kraju, w tłumie, w życiu... Zostały tu wspomniane ważne i smutne zarazem prawdy życiowe, m.in. jak ludzie z czasem oddalają się od siebie, przekierowują swą uwagę na inne rzeczy, ludzi, przestają dbać o relacje... Zrozumiałam przekaz, natomiast nie rozumiem zachwytów nad tym filmem. Dla mnie był po prostu nudny, dłużył się. Nie obejrzałabym go po raz drugi.

 

 

Od zawsze ja/ Siempre fui yo sezon 2 (2024)

Grupka znajomych biorących udział w konkursie muzycznym Droga Faraona spotyka się ponownie po latach na prywatnej wyspie, gdzie mają nagrać wspólny album. Tymczasem podczas imprezy ktoś kradnie cenny naszyjnik podarowany Lupe przez ojca. Podczas poszukiwania złodzieja na jaw wychodzą skrywane przez paczkę sekrety.

 

Na drugi sezon czekałam aż 2 lata, ale się doczekałam. Liczy on 8 odcinków po ok. 40 min. Zacznę od plusów - soundtrack do serialu jest ge-nial-ny! Piosenki od razu wpadają w ucho. Siepmre fui yo ma fajny, letni, wakacyjny klimat, można pocieszyć oczy ładnymi widoczkami. 

Serial jest przyjemny, choć dosyć przewidywalny (chociażby końcówka 7 odcinka - ledwo powiedziałam, co się wydarzy - dokładnie to się stało) i miejscami nieco absurdalny. Akcja rozkręca się w 5 odcinku. Zakończenie było częściowo zaskakujące, choć wróciło do punktu wyjścia. Serial przyjemnie mi się oglądało, nie żałuję, że po niego sięgnęłam. 

🎥 Recenzję pierwszego sezonu Siempre fui yo znajdziesz w tym wpisie Strefa Kinomaniaczki: Włochy, katastrofa, perswazje, muzyka, zbuntowani.

Dom snów/ Dream House (2011)

 

Will Attenton wprowadza się wraz z córkami i żoną do wymarzonego domu. Niedługo po tym dowiaduje się, że w ich posiadłości doszło do brutalnej zbrodni. Okazuje się, że główny podejrzany przebywa na wolności. Rodzina Attentonów zaczyna obawiać się o swoje życie.

 

Film mega mi się podobał! Jest to najlepsza produkcja, jaką obejrzałam w ostatnim czasie. Napięcie budowane jest od samego początku. Zwrot akcji był ekstra, zrycie bani gwarantowane. Aż musiałam przewinąć, bo nie wierzyłam w to, co się stało. 

Daniela Craiga jakoś nie darzę sympatią, nie bardzo widzi mi się on jako James Bond (Pierce Brosnan forever), natomiast tu spisał się idealnie! Jakby był stworzony do tej roli. Z wyglądu (w początkowych scenach) momentami trochę przypominał mi Ivo ze Zbuntowanego anioła. Rachel Weisz wyglądała pięknie. Roztaczała wokół siebie przyjemną aurę. 

Podobało mi się, jak główny bohater dbał o bezpieczeństwo rodziny, no super. Rozwiązanie zagadki, kto zabił rodzinę, zostało ciekawie poprowadzone, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Zdecydowanie polecam obejrzeć Dom snów!

***

Znasz któryś z filmów lub serial?

Co obejrzałaś w ostatnim czasie?