Strefa Kinomaniaczki: wizjoner, wieczna młodość i odmienność

Hejka!

Zapraszam Cię do Strefy Kinomaniaczki.

Mimo że mamy wiosnę, aura obecnie niezbyt zachęca do wychodzenia z domu. Niezależnie jednak od pogody, zawsze jest dobry czas, by obejrzeć film i się trochę zrelaksować, dlatego dzisiaj chcę zaproponować Ci 3 filmy, w ramach Strefy Kinomaniaczki. Zaczynajmy!

 

Wiek Adaline/The Age of Adaline (2015)

Młoda kobieta, Adaline Bowman, urodzona na początku XXw., wskutek wypadku samochodowego przestaje się starzeć. To, co wydawać by się mogło darem, z czasem zaczyna przynosić negatywne konsekwencje. W końcu znajduje miłość, jednak czy odważy się zaryzykować i być szczęśliwa?

Film skojarzył mi się od razu z Ciekawym przypadkiem Banjamina Buttona, tyle, że tam mieliśmy do czynienia z odwróceniem procesów rozwojowych człowieka, a tutaj z zatrzymaniem ich na określonym etapie. Mimo poruszanego podobnego zagadnienia/ obszaru fabuła jest jednak inna, ale też ciekawa. Ogólnie film mi się podobał, zwłaszcza styl głównej bohaterki- jej klasa i szyk. Stroje podkreślające atuty Blake Livley oraz piękne fryzury. Cudo!

Wiek Adaline pokazuje, że zatrzymanie procesu starzenia, wcale nie wygląda tak kolorowo, jak mogłoby się wydawać. Kobieta musi nieustannie uciekać, by nie stać się obiektem eksperymentów naukowych, cierpią przez to jej relacje z najbliższymi. Bardzo dziwnie oglądało mi się sceny Adaline z jej córką, która normalnie się starzała. Paradoksalnie to matka martwiła się, gdzie będzie mieszkać córka na starość, sama natomiast wciąż zmieniała miejsce zamieszkania. Doszło tu do takiego, rzekłabym, odwrócenia ról. 

Nie wszystko mi się jednak podobało. W filmie pojawiały się niby naukowe wtrącenia, które były jakieś takie naciągane. Przynajmniej mnie nie przekonały. Wkradł się tu też wątek niczym z Mody na sukces, gdzie każdy był w związku z każdym. Nie będę zdradzać więcej, ale oglądając Wiek Adaline, na pewno będziesz wiedzieć, o co mi chodziło. Ponadto domyśliłam się, co się wydarzy, mam na myśli wątek kulminacyjny. Zwykle to mi nie przeszkadza, nawet lubię, gdy mam rację co do tego, jak rozwinie się akcja, jednak od tego filmu oczekiwałam elementu zaskoczenia (to w końcu nie film typowo młodzieżowy). 

Cudowny chłopak/Wonder (2017)

Auggie urodził się ze zdeformowana twarzą. Dotychczas uczył się w domu, jednak nadszedł w końcu dzień, w którym ma zacząć chodzić do szkoły. Jak poradzi sobie w nowym miejscu? Czy znajdzie prawdziwych przyjaciół?

Ten film bardzo chciałam obejrzeć i  w końcu mi się to udało. Przez cały film przewijał się motyw kosmonauty, który zauważyłam, że zyskał na popularności (pojawił się też w Ponad wszystko). Cudowny chłopak mimo problematyki, którą podjął, wcale nie był dołujący. Pojawiło się kilka wzruszających momentów, ale całość była bardzo pozytywna. Przynajmniej ja tak go odebrałam. Jeśli chodzi o elementy humorystyczne, to żarty z bekania wprowadziły do filmu swojską atmosferę.

Podobało mi się, że twórcy dopuścili do głosu kilka postaci (Auggie, jego siostra, jej przyjaciółka, przyjaciel Auggiego), przez co widz ma szerszą perspektywę. Moją uwagę zwrócił szczególnie wątek siostry głównego bohatera,  która czuła się samotna i wyobcowana. Było mi jej żal. Auggie był słońcem a rodzice i siostra planetami krążącymi wokół niego.

Po obejrzeniu filmu zaczęłam się zastanawiać, co takiego cudownego było w tym chłopaku, że jak to było w filmie powiedziane, porwał wiele serc. Wiadomo, mimo wyglądu radził sobie, nie poddał się, był miły dla innych, ale co poza tym? To takie przemyślenie odnośnie końcówki z wręczeniem nagrody. Pomijając zakończenie, które moim zdaniem jest drobną rysą na szkle, film był super.

Król rozrywki/ The Greatest Showman (2017)

P.T. Barnum jest wizjonerem, który marzy, by urzeczywistnić ideę olśniewającego widowiska na światową skalę.

 A little something for everyone- dla każdego coś dobrego

Historia amerykańskiego przemysłu rozrywkowego to musical, a ja lubię ten rodzaj filmów. Mamy tu ukazaną drogę wizjonera, człowieka z pasją, który walczy o marzenia i otwiera pierwszy cyrk. Udowadnia on, że gdy się czegoś pragnie, można to osiągnąć. Ponadto skłania do refleksji nad marzeniami, czy to tymi wielkimi, czy tymi skromniejszymi.

Niesamowite wrażenie zrobiły na mnie efekty wizualne i świetlne, a także wspaniałe choreografie. Nie zabrakło też wzruszających scen. Soundtrack bardzo mi się podobał. Moją ulubioną piosenka jest Rewrite the stars, którą znałam jeszcze przed obejrzeniem filmu. Później dołączyły do niej This is the Greatest Show, Never Enough oraz This is Me - jej wykonanie jest genialne! Znalazłam też wersję hiszpańskojęzyczną (Maite Perroni- Asi soy), ale nie może się ona równać z oryginałem. 

Nie mogę nie wspomnieć, że w Królu rozrywki występował mój ulubieniec z High School Musical, czyli Zac Efron. Film oglądało mi się bardzo przyjemnie. Serdecznie polecam!

Na koniec ciekawostka. W psychologii istnieje coś takiego jak efekt Barnuma (zwany też efektem horoskopowym czy efektem Forera). Mówi on o tym, że ludzie uznają za trafne opisy ich osobowości, które w rzeczywistości są jedynie ogólnikami odnoszącymi się do większości społeczeństwa. Fajnie było zobaczyć historię osoby, od której nazwiska wywodzi się to zjawisko. 

***

Widziałaś/łeś któryś z powyższych filmów?

Jaki film chcesz obejrzeć w najbliższym czasie?