Strefa Kinomaniaczki: trudna miłość, interaktywna gra i wielkie nieporozumienie

 Hejka!

Co obejrzeć w wolnej chwili? Zapraszam Cię na nową Strefę Kinomaniaczki!

Nadchodząca jesień to pora, gdy chętniej sięgamy po książki lub siadamy przed telewizorem/komputerem, by obejrzeć jakiś film albo serial. Pozwala nam to oderwać się od codzienności i przyjemnie spędzić czas. Pod warunkiem, że dana produkcja przypadnie nam do gustu. Niestety oprócz prawdziwych perełek, czy przeciętniaków, zdarzają się czasem filmy, które nigdy nie powinny powstać. Niedawno natrafiłam na taką ekranizację, ale o niej za chwilę.

Zanim przejdę do dzisiejszych filmów, chcę zaprosić Cię do zapoznania się z poprzednimi wpisami z serii Strefa Kinomaniaczki: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12,13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21. Uzbierało się ich już całkiem sporo, bo aż 22, łącznie z tym. 

Miłość Larsa / Lars and the Real Girl (2007)

Lars jest zamknięty w sobie i wiedzie samotniczy tryb życia. Zamieszkuje w garażu swojego brata, Gusa i jego żony. Pewnego dnia zjawia się u nich, by przedstawić im swoją nową dziewczynę. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że jego wielka miłość to... gumowa lalka.

Czas trwania: 106 min 

Film podejmuje niekonwencjonalny temat. Spotkałam się z czymś podobnym (miłość mężczyzny do plastikowej lalki) oglądając któryś z odcinków Trudnych spraw, czy jakiegoś innego tego typu programu (było to dawno temu, więc już nie pamiętam). Jednak nie jest to popularny wątek, podejmowany przez twórców.   

Miłość Larsa to niezwykła produkcja. Ukazuje samotność, proces przepracowywania problemów, a także moc wsparcia od lokalnej społeczności, tolerancję zamiast wykluczenia. Film był poruszający, chociaż miejscami przez to, że jest przerysowany- zabawny- jednak były to bardzo nieliczne momenty. Czasem nie wiedziałam, czy śmiać się, czy płakać.

Lubię Ryana Goslinga za jego rolę w Pamiętniku. Uważam, że świetnie zagrał odludka. Podobał mi się także wątek terapii Larsa. Gorąco polecam!

Czarne lustro: Bandersnatch / Black Mirror: Bandersnatch (2018)

Młody programista, Stefan Butler, zafascynowany książką Bandersnatch, owianą złą sławą, postanawia stworzyć na jej podstawie interaktywną grę komputerową. Zachęcony pozytywnym odzewem znanego wydawcy, zaczyna intensywnie pracować nad swoim pomysłem. Granica między fikcją a rzeczywistością zaczyna się coraz bardziej zacierać. 

Czas trwania: 90 min 

Wreszcie znalazłam ten film! Czarne lustro: Bandersnatch to  wciągająca i emocjonująca produkcja, która umożliwia widzowi dokonywanie wyborów. Możliwych ścieżek rozwoju wydarzeń jest wiele. Ja akurat oglądałam nagrany film, ale mimo wszystko bardzo mi się podobał- w większości wybrałabym tak samo. Szkoda tylko, że nie zobaczyłam innych opcji. Zakończenie było smutne, przynajmniej to, które miałam okazję zobaczyć. Jedna ze ścieżek, powiązana z Netflixem, bardzo mi się spodobała, była wręcz komiczna. To trzeba zobaczyć!

Wyczułam tutaj klimat Dnia Świstaka, który lubię. Muzyka jednak była zbyt głośna w stosunku do lektora, co było trochę uciążliwe, bo albo musiałam ściszać głos, albo głuchnąć przy muzyce, bo nie chciałam co chwile regulować głośności.

W filmie została poruszona kwestia, m.in. wolności wyboru, narkotyków, wpływu gier i nadmiernych ambicji na człowieka, popadnięcie w obłęd i wiary w kontrolę umysłu. Polecam!

Ania z Zielonego Wzgórza: Nowy początek / Anne of Green Gables: A New Beginning (2008)

Ania Shirley jest odnoszącą sukcesy pisarką w średnim wieku. Podczas pracy nad scenariuszem sztuki dla producenta teatralnego, wspomina swoje dzieciństwo.  

Czas trwania: 144 min

Zachęcona nową wersją Ani od Netflixa, która przypadła mi do gustu, postanowiłam sięgnąć po kolejną nowość. Niestety całkowicie się zawiodłam. Ten film to totalna porażka! Trudno mi uwierzyć, że wyreżyserował go ten sam człowiek, Kevin Sulllivan, który był odpowiedzialny za film z 1985  roku.

Z historią Ani ta produkcja niewiele ma wspólnego, poza paroma nazwiskami postaci. Nie wiem, na podstawie jakiej książki powstał ten film, bo na pewno żadnej z serii o Ani. Fabuła była niezwykle nudna, tak naprawdę nie za bardzo wiedziałam, o co w niej chodzi. Niektórych bohaterów uśmiercono, inni zaś zmartwychwstali. 

Nie, nie i jeszcze raz nie! Tego nie dało się oglądać, dotrwałam do końca tylko dlatego, że chciałam się dowiedzieć czegoś o rzekomym bracie Ani. Stanowczo odradzam!

***

Widziałaś któryś z tych filmów?

Lubisz oglądać ekranizacje znanych książek?