Strefa Kinomaniaczki: poszukiwanie, podróże w czasie i Paryż

Hejka!

Zapraszam Cię na podróż do filmowej krainy.

Wreszcie nadszedł czas, by przedstawić Ci filmowe propozycje, o których wspominałam niedawno we wpisach. Tym razem w Strefie Kinomaniaczki znalazły się dwa filmy oraz serial. Jeśli trzy propozycje to za mało i czujesz niedosyt, zerknij do poprzednich wpisów z tej serii: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12,13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32.

Enola Holmes (2020)

 

Enola Holmes, siostra Sherlocka i Mycrofta, mieszka razem z mamą. W dniu swoich 16. urodzin odkrywa, że jej opiekunka zniknęła. Dziewczyna postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i odnaleźć mamę.

 

Film powstał na podstawie książki Enola Holmes. Sprawa zaginionego markiza. Nie czytałam jej, więc nie oceniam zgodności z oryginałem, tylko samą produkcję. Nie należę również do zagorzałych fanów Sherlocka Holmesa (widziałam jedynie fragmenty serialu o nim), więc nie miałam wobec filmu wielkich oczekiwań związanych z jego osobą. 

 

Film urzekł mnie ciekawą fabułą, strojami (ach te cudne stylizacje Enoli, najbardziej podobała mi się w czerwonej sukience z plakatu) i pięknymi kadrami. Opis produkcji skojarzył mi się nieco z Gdzie jesteś, Bernadette? (motyw szukania matki), ale Enola Holmes o wiele bardziej przypadła mi do gustu. 

 

Interesujący wydał mi się także wątek Enoli i lorda Tewskbury. Ciekawym zabiegiem wykorzystanym w filmie było zwracanie się głównej bohaterki wprost do kamery. Wprowadziło to nieco humoru, dystansu i młodzieżowego charakteru do produkcji. Nie żałuję, że obejrzałem Enolę Holmes. Spędziłam z tym filmem przyjemne chwile.

Efekt motyla/Butterfly Effect (2004)

 

 

Powiedziano, że coś tak małego jak trzepotanie skrzydeł motyla może spowodować tajfun na drugiej stronie globu.

 

Dzieciństwo Evana Treborna nie było usłane różami. Próbował poradzić sobie z przykrymi zdarzeniami poprzez wyparcie, co skutkowało lukami w pamięci. Pozostawał pod opieką psychiatry, który zachęcił go do pisania dziennika, w którym miał szczegółowo opisywać to, co wydarzyło się danego dnia. Po latach, jako student, Evan odkrywa, że za pomocą dzienników z dzieciństwa może przenosić się do przeszłości. Chłopak postanawia wykorzystać tę możliwość, by zmienić bieg wydarzeń.

 

Ten film był świetny! Fabuła została bardzo ciekawie skonstruowana. Bardzo podobała mi się gra aktorska, była taka realistyczna. Efekt motyla to jeden z tych filmów, które zmuszają do refleksji. Możliwość podróży w czasie i naprawienie błędów przeszłości wydaje się interesującą opcją. Z drugiej jednak strony niesie to za  sobą poważne konsekwencje. Zmieniając jedną drobną rzecz, zmieniamy całą przyszłość. 

 

Smutne i zarazem godne podziwu było to, że główny bohater poświęcił własne szczęście, żeby ocalić tych, na których mu zależało. Tak, czy siak, przeszłości nie zmienimy, ale mamy wpływ na naszą przyszłość. Możemy wziąć życie w nasze ręce i działać.

Interesujące były zaniki pamięci głównego bohatera. Spodobało mi się też to, że zaczął studiować... psychologię. Chyba nie muszę mówić, dlaczego. Film oczywiście polecam! Warto wspomnieć, że powstały kolejne części Efektu motyla (Efekt motyla 2 oraz Efekt motyla 3), jednak na razie nie mam w planach po nie sięgać. Obawiam się, że mogą nie być tak dobre, jak pierwsza część.

Emily w Paryżu/ Emily in Paris (2020)

 

 

Emily Cooper jest ambitną dziewczyną pracującą w dziale marketingu w Chicago. Pewnego dnia niespodziewanie dostaje możliwość wyjazdu do Paryża i pracy we francuskim oddziale firmy. Dziewczyna podejmuje wyzwanie. Czy uda jej się zjednać nowych współpracowników... nie znając języka francuskiego?

 

Serial jest dziełem twórcy słynnego Seksu w wielkim mieście. Chyba każdy słyszał (nawet jeśli tak, jak ja nie oglądał) o Carrie Bradshaw i jej ulubionych butach - szpilkach od Manolo Blahnika. Emily w Paryżu jest określana jako młodzieżowa wersja popularnego serialu.

 

Serial liczy tylko 10 odcinków, a każdy z nich trwa ok. 30 min, co jest moim zdaniem, ogromnym plusem. Oglądało mi się go szybko i przyjemnie. Stroje Emily bardzo mi się spodobały. Bohaterka odważnie łączyła różne faktury i wzory, a przy tym wyglądała niezwykle dziewczęco.

Produkcja Emily w Paryżu jest bliska mojemu sercu, gdyż ukazuje początki dziewczyny w nowej pracy. A tak jak wspominałam w podsumowaniu września, też rozpoczęłam niedawno pracę. Na szczęście zostałam miło przyjęta. Ale fajnie obserwować zmagania innej osoby i porównywać, jak to przebiega u mnie.

W serialu pojawiło się kilku mężczyzn zainteresowanych Emily. Najbardziej z nich wszystkich kibicuję szefowi kuchni, Gabrielowi. Trzymam kciuki, żeby ułożyło mu się z Amerykanką, choć nie będzie to łatwe. Serial zakończył się w pełnym napięcia momencie (jest to tzw. cliffhanger) i już nie mogę się doczekać, aż wyjdzie sezon 2. Niestety raczej nieprędko się to stanie ze względu na pandemię i obostrzenia z nią związane.

*

Chcesz obejrzeć którąś z powyższych produkcji, ale nie wiesz, gdzie ją znaleźć? Zerknij do wpisu Gdzie oglądać filmy i seriale online? Znajdziesz tam kilka źródeł.

*

P.S. Nie zapomnij przestawić zegarka dzisiaj w nocy (z 24 na 25.10.20r.) o godzinę do tyłu.

 ***

Znasz którąś z moich propozycji? 

Jaki film lub serial ostatnio obejrzałaś?