Strefa Kinomaniaczki: długoletnia przyjaźń, słynny musical i kompleks wysokiego wzrostu

Hejka!

Opowiem Ci o dwóch filmach, które mi się spodobały i jednym, który mnie rozczarował. Zapraszam!

Jak mija Ci długi weekend? Pogoda dopisuje, więc jest się z czego cieszyć. Gdybyś chciała wieczorem (a może w ciągu dnia, czemu nie?) obejrzeć coś fajnego, trafiłaś idealnie. Strefa Kinomaniaczki to ogromna baza filmów. Stworzyłam już 28 wpisów z tej serii: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12,13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27 ,28. Tymczasem zapraszam Cię do dzisiejszego wpisu.

Jeden dzień/ One day (2011)

Emma, ambitna i pracowita dziewczyna oraz Dexter, bogaty i pewny siebie chłopak poznają się w dniu zakończenia studiów.  Postanawiają spotykać się co roku 15 lipca. Swą przyjaźń kontynuują przez 20 lat. 

Czaiłam się, żeby obejrzeć ten film od jakiegoś czasu. Kiedyś natknęłam się na niego w Internecie, później o nim zapomniałam i przypomniałam sobie dopiero ostatnio. Trochę się obawiałam, że może być nudnawy, przez to, że będą to tylko urywki z jednego dnia na przestrzeni lat. Jak bardzo się myliłam! Gdyby nie to obejrzałabym go wcześniej, bo uwielbiam Anne Hathaway. 

Historia Emmy i Dextera pochłonęła mnie całkowicie. Ciekawy pomysł, żeby spotykać się co roku tego samego dnia. Fajnie było oglądać, jak bohaterowie się zmieniali na przestrzeni lat i wcale nie chodzi mi tylko o wygląd, ale przede wszystkim o ich zachowanie (niektórzy potrzebowali na to więcej czasu). Było kilka momentów, w których się zaśmiałam. Były też smutne chwile, gdy zakręciła mi się łezka w oku. 

Jeśli chodzi o kulminacyjny moment, to początkowo się tego spodziewałam, później stwierdziłam, że się to nie wydarzy, wtedy jednak się stało i wbiło mnie to w fotel.  Serio, nie mogłam się emocjonalnie pozbierać do końca filmu. Mimo iż do końca towarzyszył mi smutek, to jednak w filmie wybrzmiała też nutka optymizmu, zmiany na lepsze. Jeden dzień bardzo mi się podobał i serdecznie polecam Ci ten film!

 

 

Grease (1978)

Sandy i Danny poznali się na wakacjach i spędzili razem miłe chwile. Żadne z nich nie spodziewało się, że ich drogi znów się skrzyżują, tym razem na gruncie szkolnym. Czy wakacyjna miłość przetrwa próbę?

Słyszałam o tym słynnym musicalu, w końcu postanowiłam obejrzeć i szczerze mówiąc, nie polecam. Niestety nie poczułam tego beztroskiego klimatu dawnych lat i nie podzielam zachwytów nad tą produkcją. Jestem zniesmaczona i zawiedziona zakończeniem. To przykre, że dziewczyna musiała ubrać się i zachowywać niezgodnie z samą sobą, żeby chłopak rzucił jej się do stóp. To okropne!

Aktorzy wyglądają, jakby liceum skończyli dawno temu. Film był nudny. Niektóre stroje były całkiem fajne, a musical posiada dobry soundtrack - pewnie słyszałaś kiedyś choć jedną z tych piosenek.  

Na plus była też scena z samochodem i salonem fryzjerskim - zostały bardzo fajnie zrealizowane. To by było na tyle z pozytywów. Nie oczekuję od musicalu, nie wiadomo czego, ale po takim klasyku spodziewałam się czegoś na o wiele wyższym poziomie. Widziałam, że jest też druga część, pt. Grease 2 z 1982 roku, ale po niesmaku, jaki pozostał po obejrzeniu pierwszej, już się na nią nie skuszę.

 

 

Wysoka dziewczyna/ Tall Girl (2019)

Jodi to szesnastolatka, którą wyróżnia nietypowy wzrost. Ma bowiem 186 cm. Z tego powodu odkąd pamięta, spotykały ją przykrości ze strony innych dzieci, przez co zamknęła się w sobie. Skrycie marzy o chłopaku wyższym od niej i odrzuca przez to zaloty swojego najlepszego przyjaciela. Jej życie odmienia się, gdy w drzwiach szkolnej klasy staje uczeń z zagranicznej wymiany, który... jest bardzo wysoki. Czy Jodi znajdzie w sobie odwagę, by pokonać swoje lęki i być szczęśliwą?

W filmach poruszane były już najróżniejsze problemy, ale ten był pierwszy (w historii mojego oglądania), który zwrócił uwagę na temat wysokiego wzrostu. Dla wielu problem może być wydumany, ale tak naprawdę rzeczy, z którymi musi zmagać się taka osoba zrozumie się tylko wtedy, gdy się jest niebotycznie wysokim. 

Z jednej strony faktycznie dziewczyna przez to, że sama siebie nie akceptowała, stwarzała sobie problem i wysyłała sygnał do innych, że coś z nią nie tak i w konsekwencji oni traktowali ją zgodnie z jej własnym nastawieniem. Ale kurcze, przecież dla każdego coś innego może wydawać się kłopotliwe. I to jest właśnie fajne, że tu był akurat problem wzrostu, ale przesłanie można odczytywać szerzej. 

Z drugiej strony, to jak miała się czuć, gdy ciągle była wytykana palcami? Każdy przecież ma jakieś granice cierpliwości i odporności. 

Uważam, że poniekąd odpowiedzialny za taki obrót spraw jest najlepszy przyjaciel wysokiej. To on przecież rozmawiał z tym Szwedem. Jasne gość własny rozum ma, jednak był w nowym kraju, czuł się niepewnie. Nie chcę go usprawiedliwiać, ale uważam, że gdyby nie ta ich rozmowa, sprawy mogłyby potoczyć się inaczej. 

W ostatniej scenie wysoka przypominała mi w tym garniturze Black Lively z filmu Zwyczajna przysługa. W ogóle myślałam, że wzrost tej dziewczyny to jakiś zabieg komputerowy (przez to, jak całość była kręcona/dobór aktorów), ale sprawdziłam i ona rzeczywiści ma 185 cm wzrostu.

Film bardzo mi się podobał. A ostatnia scena ze skrzynką - magiczna. Fajny klimat, można się wzruszyć. Polecam!

*

Jeśli zastanawiasz się, gdzie możesz obejrzeć powyższe filmy, zerknij do wpisu Gdzie oglądać filmy i seriale online?  Zebrałam w nim darmowych źródeł niewymagających zakładania konta.

***

 Znasz którąś z powyższych produkcji?

Jaki ciekawy film/serial ostatnio oglądałaś?